Manifeste affirmant le caractère un et divers de la langue d'Oc

"Avèn ni lou tems nimai las forço per se fa la guèro, en deforo de l'espelisou de "manifesto": que cadu fague soun prou de soun coustat, e coumo disiè noste fabulisto, las vaco seran bièn gardado."

D'acòrdi de segur sus aquela part dau programa. I aguèsse pas qu'aquò tot seriá perfièch, rai. Mas i a mai... Lo picar de la dalha es lo lobbying agressiu contra l'unicitat de la lenga que s'afortís , qu'amenaça tot lo projècte renaissentista, e que caliá ben finir per i portar una responsa. Nos sèm plaçats sus lo nivèl de la literatura e de la cultura d'òc (illegitimas per l'opinion francesa, de segur)en afortissent nòstre consensus. Es un consensus d'escrivans. Per nautres, far que la cultura d'òc perlòngue sa trajectòria millenària, es important. Lo tot (Provença + Gasconha + Lemosin + Auvèrnha + Vivarés + l'òrre Lengadòc acusat de voler manjar lo tot) aquel tot representa un capital de cultura impressionant, conegut dins lo mond e respiechat (respichat alhors qu'en França!). Una d'aquelas compausantas replegada sus son orgulh solitari, matematicament representa mens que lo tot, e dins l'estat ont es la practica de la lenga, vese pas coma poiriá desvolopar una cultura dinamica. Nos replegariam dins lo cult de nòstras glòrias dau sègle XIX sens mai de projècte d'avenidor. Cau forviar aquel scenari desesperant, se'n dessenha un autre en potencialitat: en alargant nòstra dobertura sus lo mond entièr dins los dos sens (s'u far conóisser e i rescontrar d'autras culturas) e en tornant pescar dins nòstra realitat tan rica de diversitat, en metent a l'onor aquela diversitat, avèm un potencial immens, la lenga d'òc pòt tornar dire de causas nòvas au mond coma o faguèt a d'autres moments de son istòria.